قاعده های زندگی

... من نیز دل به باد دهم هر چه بادا باد!

از عاشقانه های بارانی

شمردن بلدم، اما دوست داشتن نه!

از رفتن و نرسیدن

من آدم قدم های اول و آخرم. از قدم های وسط زیاد سر درنمیارم.

قاعده های زندگی

داوری کافری‌ست و از غیر دیدن شرک‌ست و خوش بودن فریضه است.

_{* شیخ ابوسعید ابوالخیر}

از عاشقانه های بارانی

باران که در لطافت طبعش خلاف نیست

در باغ لاله روید و در شوره زار خس

از رفتن و نرسیدن

عرفت الله بفسخ العزائم و حل العقود و نقض الهمم

خدا را با فسخ تصمیم ها، و به هم خوردن نیات و باز شدن گره اراده ها شناختم.

قاعده های زندگی

عشق آتش به سینه داشتن است 
دم همت بر او گماشتن است 
عشق شوری زخود فزاینده ست 
زایش کهکشان زاینده ست 
تپش نبض باغ در دانه ست 
در شب پیله رقص پروانه ست 
جنبشی در نهفت پرده ی جان 
در بن جان زندگی پنهان 

دوباره پلک دلم می پرد ... نشانه چیست؟!

دل شوره دارم. 

مهرت یک جور تازه ای به دلم چنگ می زند. 

دلم روشن است.

دل نشان

ام روز که به خانه برمی گشتی قدم هایت بار حکایت غریبی را به دوش می کشید. به گمانم دلهره روشنی به دل داشتی. باید که شرح ما وقع می گفتی اش. 

پ.ن.: این روزها بهترم. از تدبیر به تقدیر پناه آورده ام. مددی!

قاعده های زندگی

"رها ش کن بره رئیس!"