دل نشان

آدم های خدا باور از نوع حسابگر حضور خدا را از روی ورودی ها و خروجی های حساب و کتاب هایشان درک می کنند. اگر خیری بهشان رسید شکری می گویند و خوشحال اند. اگر هم بلایی رسید دعا می کنند که جبران شود. تا وقتی هم تعادل حساب کتاب هایشان برقرار باشد زندگی به همین منوال پیش می رود. 

اما یک وقت هایی می شود که این تعادل حسابی به هم می ریزد. همه چیز زیادی خوب می شود یا زیادی بد. این جاست که مراقبت زیاد می خواهد. این جاست که آدم کم میاورد. غافل می شود یا نا امید. 

پ.ن.: إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّـهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا فَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ

بی تردید کسانی که گفتند: پروردگار ما الله است، سپس [در میدان عمل بر این حقیقت] استقامت ورزیدند، نه بیمی بر آنان است و نه اندوهگین می شوند.